Abbas Efendi, Abdül-Baha

ABBAS EFENDİ (Abdül-Baha). bahai hareketinin kurucusu Bahaullah’ın büyük oğlu (Tahran 1844-Hayfa 1921). Babasıyla birlikte İran’dan Bağdat’a sürüldü Burada Bahaullah’la kardeşi Mirza Yahya Subhi Ezel arasında önderlik konusunda anlaşmazlık çıktı. Osmanlı devleti her ikisini de önce İstanbul’a sonra Edirne'ye gönderdi. Anlaşmazlıkları sona ermeyince Bahaullah Akkâ'ya, Mirza Yahya Subhi Ezel de Kıbrıs’a sürüldü. Bütün bu sürgünlerde Abbas Efendi babasının yanındaydı. Babası ölünce, taraftarlarının büyük bölümü kendisine bağlandı. 1908 meşrutiyetine kadar hapiste kalan Abbas Efendi, 1910'da Avrupa ve Amerika’yı içine alan büyük bir propaganda gezisine çıktı. Başta New York, Los Angeles olmak üzere, birçok amerikan kentini, Ingiltere, Fransa ve Almanya gibi avrupa ülkelerini dolaştıktan sonra Akkâ’ya döndü (1913). Birinci Dünya savaşı sırasında, Osmanlılara karşı tutumu nedeniyle İngiltere tarafınden kendisine asalet unvanı verildi. Daha çok babasının düşüncelerine dayanarak yazdığı eserleri arasında, Risale-i medeniyye; gezilerini anlattığı Makale-i şahsi seyyah; Risale-i siyasiyye ve ilk babiler ile bahailerin yaşam öykülerini anlattığı Tezkiret ül-vefa anılabilir. Kimi yapıtları İngilizceye çevrildi.