ABANMAK, 1. Bir şeye, bir şeyin üstüne abanmak, ağırlığını o şeyin üstüne vermek, onun üzerine kapanmak: Masaya, masanın üstüne abanmak.— 2. Bir kimseye, bir şeye abanmak, ağırlığını ona vererek ondan destek almak, ona yaslanmak: Bir kimsenin omuzuna abanmak. Kapıya abanmak. Sandalyenin arkalığına abanmak. — 3. Bir kimsenin üstüne abanmak, kötü bir niyetle onun üstüne çullanmak: Adam üstüne abanmış, çantasın alıp kaçmış. — 4. Argo. Bir kimseye abanmak, geçimini ona yüklemek, onun sırtından geçinmek: Yıllardır babasına abandı, iş güç tutmadı.
♦abandırmak ettirgen.fiil. 1. Bir kimseyi (bir yere) abandırmak, o kimsenin o yere abanmasına yol açmak; yüzüstü düşürmek, çöktürmek. — 2. Bir hayvanı (özellikle deveyi) abandırmak, onu yere çöktürmek; ıhtırmak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder